Cəmiyyətin inkişaf modeli kimi - İslama qayıdış.

Müasir dövrümüzdə inkisaf modeli kimi ancaq qərb dünyasının liberal, demokratik yolu təklif olunur. Həqiqətən də dünyaya baxanda görünür ki, iqtisadi irəliləyiş əldə edən ölklər kapitalizmi ən çox inkişaf etdirə bilən dövlətlərdir. Bu ölkələrdə elm də, ictimai-sosial rifah da, əhalinin maliyyə imkanları da yüksək səviyyədədir. Amma hər şey yalnız maliyyə vəziyyətinin yaxşı olması ilə bitirmi? İnsana tam mənada xoşbəxt olmaq üçün lazım olan yalnız puldurmu? Cavab birmənali olaraq 'YOX'!

     Qərb dünyasında mövcüd olan fəlsəfi-mənəvi vəziyyəti araşdıran insan görəcək ki, maddi inkisaf arxasında gedən sürətli mənəvi degradasiya oranın əhalisində pərişanlıq hissi yaratdı. Son bir neçə əsr Avropada çıxan fəlsəfi cərəyan və məktəblər (freydizm, kantizm, nitşizm və s.) məhz bu kimi mənəvi boşluqları doldurmaq üçün ərsəyə gətirilmişdir. Lakin qeyri-ilahi olan bu məktəblər insanların həyatlarında özünə məxsusi yer tuta bilmədi və uzun müddət keçməmiş cəmiyyət tərəfindən rədd edildi.

     Hal- hazırda Avropada İslama artan maraq və sürətli İslamlaşma məhz bu təbii prosesin məntiqi davamıdır. İnsanlar getdikcə İslamın nə gədər ilahi-əsaslı, dərin mənalı və bəşəriyyətin bütün problemlərini həll etmək potensialına malik olan yegan mənəvi dəyərlər sistemi olduğunu gəbul eləməyə başlayırlar.

     Dünyanın hər yerində olduğu kimi bizim cəmiyyətdə də bu problemlər öz təzahürünü tapır. Bir tərəfdən məntiqsiz sözə oxsaya bilər. Müsəlman olmayan Avropa ölkələri keçirtdikləri krizis ilə, dərin İslam mədəniyyəti ilə bişmiş bizim cəmiyət niyə üzləşir? Burda birmənli demək olar ki, bu 70 illik SSRİ istilası və ondan da əvvəl çar Rusiyasının mənfur siyasətlərinin bəhrəsidir. Biz də kimisi az, kimisi çox öz mədəniyyətimizi, milli-mənəvi dəyərlərimizi unutmuşuq. Amma bizim vəziyyətimiz qərb ölkələrinə nəzərən daha əlverişlidir.

     Bu yaxınlarda akademik Ramiz Mehdiyevin 'Fəlsəfə və onun ictimai həyatda yeri' kitabını mütaliə edirdim. Ziyalılarımızın ümümi rəyi olaraq, bu kitabın da əsas fikri ondadır ki, bir xalq öz keçmişinə, milli-mənəvi dəyərlərinə sadiq qalmasa, tarixini unudsa, öz kökünə qayıdıb müasirləşmə, inkisaf yolunu gedməsə məhvə məhkumdur.

     Ona görə də ziyalılarımızın öndərliyi, basçılığı altında xalqımız öz dərin kökləri və zəngin mədəniyyəti ətrafında birləşməlidir. Belə olan halda biz həm dövlətçiliyimizin, müstəqilliyimizin, həm də ictimai rifahımızın daha da yüksəldilməsi üçün öz vəzifəmizi yerinə yetirmiş olar, gələcək nəsillər qarşısında boynumuzda olan yükü əda etmiş olarıq.